సూట్ కేసు

ట్రైను వైజాగులో ఆగింది. సూట్ కేసు బ్యాగూ తీసుకొని రొప్పుతూ లోనికి వచ్చాడు సుబ్బారావు. జేబులోంచి టికెటు తీసి బెర్తు నంబరు చూసుకున్నాడు. అప్పరు బెర్తు.

కింద బెర్తు మీద అంతకు ముందే అక్కడ ఇంకొకాయన కూచున్నాడు. పక్కన ఒక సూట్ కేసు పెట్టుకున్నాడు. దాని పక్కన ఇంకో మనిషి కూచునేంత జాగా వుంది. పై బెర్తు మూసి ఉండడంతో, ఇంకా రాత్రి కాక పోవడం కింద వున్న బెర్తు మీద కూర్చున్నాడు. మెల్లగా పక్క నున్నతనితో మాటలు కలిపాడు సుబ్బారావు.

"పేరేంటి అండీ?"

"యాదగిరి"

"మీది పై బెర్తా?"

"కాదు, కింది బెర్తు"

సుబ్బారావు బయట కొనుక్కొచ్చిన కూల్ డ్రింకు బాటిలు, చిప్సు ప్యాకెట్, నీటుగా సూట్కేసు మీద అమర్చాడు. "యాదగిరి గారూ, తీస్కోండి" అంటూ కొన్ని చిప్సూ, కొంత కూల్ డ్రింకు యాదగిరి కి ఇచ్చాడు. ఇలా కొంతసేపు లోకాభి రామాయణం నడిచింది. ఇంతలో చీకటి పడింది.

"అన్నా, కొంచెం పైకి వెళ్తవా? నాకు పండుకొనే టైమైంది".

"పైకెళ్ళడ వేంటి. నేను ఐదున్నర గంటల నుండీ నేను ఈ సీటుపై ఉంటేనూ? ఇప్పుడు పైకెళ్ళ మానడం న్యాయమా?"

"గదేంది వయ్యా గట్లంటవూ? గీ సీటు నాది. నేను రిజర్వు చేసుకున్నది. నీ సీటు పైది. కూసుంట నంటే కూసోనిచ్చి నందుకు నాదే అనబడితివి?"

"ఊరికే కూచున్నానా? నా చిప్సు, కూల్ డ్రింకు నీ సూట్ కేసు మీదనే కదా పెట్టాను? ఇద్దరం కలిసే కదా ఆరగించాం? వాటి పెట్టుబడి నేనే కదా పెట్టాను. ఇప్పుడు వెళ్ళమంటే ఎక్కడికి వెళ్తాను?".

"ఏందన్నా, గట్ల మాట్లాడ వడితివీ? కూసొంగనే సీటు నీదైతాదే? మర్యాదగ లేచిపో. లేక పొతే బలవంతంగా లేపవలసి వస్తది."

"ఏంటీ? బలవంతంగా లేపుతారా? నా ఆత్మా గౌరవం(?) దెబ్బతింది. నువ్వు క్షమాపణ చెప్పి తీరాలి. లేకపోతే నేను చచ్చినా లేవను."

"ఏందన్నా! కాలికి వేస్తే మెడకు వెయ్య బడితివి? నువ్వు అంత నొచ్చుకుంటే నేనే తప్పైందని ఒప్పుకుంట తియ్యరాదే! కొంచెంలే అన్నా, నీకు పుణ్యముంటది. అసలే నాకు నిద్రొస్తుంది."

"అయినా సరే, నేను లేవను. లేవనంటే లేవను. క్షమాపణ చెప్పగానే సరిపోలేదు.. నా చిప్సు పాకెటు, కూల్ డ్రింకు వచ్చినప్పుడు నీ సూట్ కేసు మీద పెట్టాను. వెళ్తే గిల్తే ఆ సూట్ కేసు తీసుకుని మరీ వెళ్తాను. అంతే తప్ప ఊరికే పోయే ప్రసక్తే లేదు. నువ్వు సూట్ కేసు వదులుకో, నాకు వెళ్ళడానికి అభ్యంతరం లేదు."

"^&*^$#*%*^*$!!!"